فناوري هسته اي

عنوان: فناوري هسته اي الجمعة مارس 30, 2007 5:19 pm

با سلام
فکر میکنم اشنایی با انرژی هسته ای و عملیات غنی سازی اورانیوم خالی از لطف نباشه.پس بحثهای هسته را از این تاپیک پیگیری کنید.
به امید همکاری دوستان در این تاپیک.

عنوان: اورانيوم الجمعة مارس 30, 2007 5:24 pm

اورانیوم
یکی از عناصر شیمیایی جدول تناوبی است که نماد آن ، U و عدد اتمی آن 92 می‌باشد. اورانیوم که یک عنصر سنگین ، سمی ، فلزی ، رادیواکتیو و براق به رنگ سفید مایل به نقره‌ای می‌باشد، به گروه آکتیندها تعلق داشته و ایزوتوپ 235 آن برای سوخت راکتورهای هسته‌ای و سلاحهای هسته‌ای استفاده می‌شود.

معمولا اورانیوم در مقادیر بسیار ناچیز در صخره‌ها ، خاک ، آب ، گیاهان و جانوران از جمله انسان یافت می‌شود.

خصوصیتهای قابل توجه
اورانیوم هنگام عمل پالایش به رنگ سفید مایل به نقره‌ای فلزی با خاصیت رادیواکتیوی ضعیف می‌باشد که کمی از فولاد نرم‌تر است. این فلز چکش‌خار ، رسانای جریان الکتریسیته و کمی Paramagnetic می‌باشد. چگالی اورانیوم 65% بیشتر از چگالیسرب می‌باشد. اگر اورانیوم به‌خوبی جدا شود، بشدت از آب سرد متاثر شده و در برابر هوا اکسید می‌شود. اورانیوم استخراج شده از معادن ، می‌تواند به‌صورت شیمیایی به دی‌اکسید اورانیوم و دیگر گونه‌های قابل استفاده در صنعت تبدیل شود.

گونه‌های اورانیوم در صنعت
اورانیوم در صنعت سه گونه دارد:

آلفا (Orthohombic) که تا دمای 667.7 درجه پایدار است.

بتا (Tetragonal) که از دمای 667.7 تا 774.8 درجه پایدار است.

گاما (Body-centered cubic) که از دمای 774.8 درجه تا نقطه ذوب پایدار است. ( این رساناترین و چکش‌خوارترین گونه اورانیوم می‌باشد.)

دو ایزوتوپ مهم ان U235 و U238> می‌باشند که U235 مهمترین برای راکتورهای و سلاحهای هسته‌ای است. چرا که این ایزوتوپ تنها ایزوتوپی است که طبیعت وجود دارد و در هر مقدار ممکن توسط نوترونهای حرارتی شکافته می‌شود. ایزوتوپ U238 نیز از این جهت مهم است که نوترونها را برای تولید ایزوتوپ رادیواکتیو جذب کرده و آن را به ایزوتوپ Pu239 پلوتونیوم تجزیه می‌کند. ایزوتوپ مصنوعی U233 نیز شکافته شده و توسط بمباران نوترونی Thorium232 بوجود می‌آید.

اورانیوم اولین عنصر یافته شده بود که می‌توانست شکافته شود. برای نمونه با بمباران آرام نوترونی ایزوتوپ U235 آن به ایزوتوپ کوتاه عمر U236 تبدیل شده و بلافاصله به دو هسته کوچکتر تقسیم می‌شود که این عمل انرژی آزاد کرده و نوترونهای بیشتری تولید می‌کند.

اگر این نوترونها توسط هسته U235 دیگری جذب شوند، عملکرد حلقه هسته‌ای دوباره اتفاق می‌افتد و اگر چیزی برای جذب نوترونها وجود نداشته باشد، به حالت انفجاری در می‌آیند. اولین بمب اتمی با این اصل جواب داد (شکاف هسته‌ای). نام دقیقتر برای این بمبها و بمبهای هیدروژنی(آمیزش هسته‌ای) ، سلاحهای هسته‌ای می‌باشد.

کاربردها
فلز اورانیوم بسیار سنگین و پرچگالی می‌باشد.

اورانیوم خالی توسط بعضی از ارتشها برای ساخت محافظ برای تانکها و ساخت قسمتهایی از موشکها و ادوات جنگی استفاده می‌شود. ارتشها همچنین از اورانیوم غنی‌شده برای سوخت ناوگان خود و زیردریایی‌ها و همچنین سلاحهای هسته‌ای استفاده می‌کنند. سوخت استفاده شده در راکتورهای ناوگان ایالات متحده معمولا اورانیوم U235 غنی شده می‌باشد. اورانیوم موجود در سلاحهای هسته‌ای بشدت غنی می‌شوند که این مقدار بصورت تقریبی 90% می‌باشد.

مهمترین کاربرد اورانیوم در بخش غیر نظامی تامین سوخت دستگاههای تولید نیروی هسته‌ای است که در آنها سوخت U235 به میزان 2الی3% غنی می‌شود. اورانیوم تخلیه شده در هلیکوپترها و هواپیماها به‌عنوان وزن متقابل بر هر بار استفاده می‌شود.

لعاب ظروف سفالی از مقدار کمی اورانیوم طبیعی تشکیل شده است ( که داخل فرایند غنی سازی نمی‌شود ) که این عنصر برای اضافه کردن رنگ با آن اضافه می‌شود.

نیمه عمر طولانی ایزوتوپ اورانیوم 238 آن را برای تخمین سن سنگهای آتشفشانی مناسب میسازد.

U235 در راکتورهای هسته‌ای Breeder به پلوتونیوم تبدیل می‌شود و پلوتونیوم نیز در ساخت بمبهای هیدروژنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

استات اورانیوم در شیمی تحلیلی کاربرد دارد.

برخی از لوازم نوردهنده از اورانیوم و برخی در مواد شیمیایی عکاسی مانند نیترات اورانیوم استفاده می‌کنند.

معمولا کودهای فسفاتی حاوی مقدار زیادی اورانیوم طبیعی می‌باشند، چرا که مواد کانی که آنها از آنجا گرفته شده‌اند، حاوی مقدار زیادی اورانیوم می‌باشند.

فلز اورانیوم برای اهداف اشعه ایکس در ساخت این اشعه با انرژی بالا استفاده می‌شود.

این عنصر در وسایل Interial Guidance و Gyro Compass استفاده می‌شود.

تاریخچه

بارگذاری میله‌های سوخت اتمی در راکتور

استفاده از اورانیوم به شکل اکسید طبیعی آن به سال 79 میلادی بر می‌گردد، یعنی زمانی که این عنصر برای اضافه کردن رنگ زرد به سفال لعابدار استفاده شد (شیشه زرد با یک در صد اورانیوم در نزدیکی ناپل ایتالیا کشف شده است. ) کشف این عنصر به شیمیدان آلمانی به نام "مارتین هنریچ کلاپرس" اختصاص داده شد که در سال 1789 اورانیوم را به صورت قسمتی از کانی که آن را pitchblende نامید، کشف شد. نام این عنصر را بر اساس سیاره اورانوس که هشت سال قبل از آن کشف شده بود برگزیده شد. این عنصر در سال 1841 به صورت فلز جداگانه توسط "eugne melchior peligot" استفاده شد.

در سال 1896 "هانری بکرل" فیزیکدان فرانسوی برای اولین بار به خاصیت رادیواکتیویته آن پی برد. در پروژه Manhattan نامهای Tuballoy و Oralloy برای اورانیوم طبیعی و اورانیوم غنی شده بکار برده شد. این اسامی هنوز نیز برای اورانیوم غنی شده و اورانیوم طبیعی بکار برده می شوند.

در آغاز قرن بیستم تفحص و جستجو برای یافتن معادن رادیو اکتیو در ایالات متحده آغاز شد. منابع رادیوم که حاوی کانی‌های اورانیوم نیز می‌بودند، برای استفاده آنها در رنگ ساعتهای شب‌نما و دیگر ابزار جستجو شدند. در طی جنگ جهانی دوم اورانیوم از نظر اهداف دفاعی اهمیت پیدا کرد. در سال 1943 Union Mines Development Corporation کنگره ای را در کلرادو به منظور استفاده ارتش از قدرت اتمی در پروژه Manhattan تشکیل داد.

برای اطمینان از ذخایر کافی اورانیوم این کنگره US Atomic Enecry Act of 1946 را ایجاد و کمیسیون انرژی اتمی را بوجود آورد. در دهه 1960 ملزومات ارتش تزلزل یافت و در اواخر سال 1970 دولت برنامه تهیه اورانیوم خود را کامل کرد. همزمان با همین مساله بازار دیگری بوجود آمد که درواقع همان کارخانه‌های نیروگاه‌های هسته‌ای اقتصادی بود.

ترکیبات
تترا فلوروئید اورانیوم UF4که به نمک سبز معروف است یک محصول میانی هگزافلورید اورانیوم می‌باشد. هگزا فلورید اورانیوم UF6 جامد است که در دمای بالای 56 درجه سانتی‌گراد بخار می‌شود. UF6 ترکیب اورانیوم است که برای دو فرایند غنی سازی Gaseous Diffusion و Centrifuge استفاده می‌شود و در صنعت با نام ساده Hex خوانده میشود.

Yellowcake اورانیوم غلیظ شده است. نام این عنصر بدلیل رنگ و شکل آن در هنگام تولید می‌باشد اگرچه تولید امروزه Yellowcake بیشتر به رنگ سبز مایل به سیاه میگراید تا زرد. Yellowcake تقریبا 70 تا 90 درصد اکسید اورانیوم دارد. U3O8

Diuranate آمونیوم محصول جنبی تولید Yellowcake می‌باشد که رنگ آن زرد درخشان می‌باشد که گاهی اوقات باعث اشتباه شده و Yellowcake نامیده میشود اما این نام درست این محصول نم‌یباشد.

پیدایش

اورانیوم عنصر طبیعی است که تقریبا در تمام سنگها آب و خاک به میزان کم یافت می‌شود و بنظر می‌رسد که مقدار آن از Antimony ، برلیوم ، کادیوم ، جیوه ، طلا ، نقره و تنگستن بیشتر باشد و این فراوانی در حد آرسنیک و مولیبدنیوم است. این عنصر در بیشتر کانی‌های اورانیومی از قبیل Pitchblende، Uraninite ،Autunite ، Uranophane tobernite و Coffinite یافت می‌شود.
br>مقدار بیشتری از اورانیوم در موادی از قبیل صخره‌های فسفاتی و کانی‌هایی مانند Lignite و Monazite یافت می‌شود که بیشتر برای مصارف اقتصادی از همین منابع استخراج می‌شود. از آنجا که اورانیوم نیمه عمر رادیواکتیوی طولانی 4.47x109 سال برای U-238 دارد مقدار آن همیشه در زمین ثابت میماند.

بنظر میرسد که فرو پاشی اورانیوم و واکنشهای هسته‌ای آن با توریوم همان منبع گرمایی عظیمی است که در هسته زمین ، باعث ذوب شدن قسمت خارجی هسته زمین گردیده و باعث ایجاد حرکت پوسته‌ای زمین می‌شود.

معدن اورانیوم صخره ای است که محل تمرکز اورانیومی می‌باشد که مقدار اقتصادی آن ، یک تا چهار پوند اکسید اورانیوم در هر تن است که تقریبا 0.05 تا 0.20 درصد اکسید اورانیوم دارد.

تولید و توزیع
اورانیوم اقتصادی از طریق کاهش هالیدهای اورانیوم با خاک فلزات قلیایی تولید می‌شود. همچنین فلز اورانیوم می‌تواند از طریق عمل الکترولیز 5KUF یا Uf4 که در (CaCl2 و NaCl حل شده است، بدست آید. اورانیوم خالص نیز از طریق تجزیه حرارتی هالیدهای اورانیوم حاصل می‌شود.

در سال 2001 ، مالکان راکتورهای هسته‌ای غیر نظامی آمریکا از این کشور و منابع خارجی 21300 تن اورانیوم خریداری کردند. قیمت پرداخت شده برای هر کیلوگرم اورانیوم حدودا 26.39 دلار بود که در مقایسه با سال 1998 16% کاهش داشت. در سال 2001 ایالات متحده 1018 تن اورانیوم از 7 عملیات معدنی در غرب رود می‌سی‌سی‌پی تولید کرد. اورانیوم بیشتر توسط فرانسوی ها در کشورهای جهان توزیع شده است.

معمولا کشورهای بزرگتر اورانیوم بیشتری در مقایسه با کشورهای کوچکتر تولید می‌کنند، چرا که گسترش و توزیع اورانیوم در جهان یک شکل و یکنواخت است. کشور استرالیا ذخایر بسیار زیادی از این عنصر دارد که تقریبا 30% ذخایر دنیا را شامل می‌شود.

ایزوتوپها
اورانیوم طبیعی از 3 ایزوتوپ U-238, U-235, U-234 تشکیل شده است که U-238 فراوانترین آنها (99.3%) می باشد. این سه ایزوتوپ رادیو اکتیو بوده که نیمه عمر آنها عبارت است از U-235 4.5x109 سال که پایدارترین آنها می باشد. U-235 7x108 سال و U234 2.5x105 سال.

ایزوتوپهای اورانیوم می‌توانند از هم جدا شوند تا تمرکز یک ایزوتوپ بر دیگری را افزایش دهند. این فرایند ، غنی سازی نام دارد. وزن U-235 برای غنی شدن باید 0.711 درصد افزایش یابد. اورانیوم م235 برای استفاده در سلاحهای هسته‌ای و نیروگاه های اتمی مناسبتر است. این فرایند مقادیر بسیاری اورانیوم بوجود می‌آورد که در U-235 تخلیه می شوند و خالصترین اورانیوم یعنی U238 اورانیوم خالی یا DU نام دارد. اگر ایزوتوپ 235 بخواهد تخلیه شود باید وزنش 0.711 درصد کم شود.

هشدارها
تمام ترکیبات اورانیوم سمی و رادیو اکتیو هستند. سمی بودن این عنصر می‌تواند کشنده باشد. در مقادیر بسیار کم خاصیت سمی بودن این عنصر به کلیه آسیب می‌رساند. خواص رادیواکتیوی این عنصر نیز سیستماتیک و نظام بند است. در کل ترکیبات اورانیوم به‌سختی جذب روده و ریه می‌شوند و خطرات رادیولوژیکی آن باقی می‌ماند. فلز خالص اورانیوم نیز خطر آتش‌سوزی به همراه دارد.

فرد ممکن است با تنفس غبار اورانیوم در هوا یا خوردن و آشامیدن آب و غذا در معرض این عنصر قرار بگیرد. البته بیشتر این عمل از طریق خوردن آب و غذا صورت می‌گیرد. جذب روزانه اورانیوم در غذا 0.07 تا 1.1 میکروگرم می‌باشد. مقدار اورانیوم در هوا معمولا بسیار ناچیز است. افرادی که در کنار تاسیسات هسته‌ای دولت و یا معادن استخراج اورانیوم زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض این عنصر قرار می‌گیرند.

آورانیوم ممکن است که درطریق تنفس یا بلع و یا در موارد استثنایی از طریق شکافی روی پوست وارد بدن شود. اورانیوم توسط پوست جذب نمی‌شود و ذرات آلفای ساتع شده از این عنصر نمی‌تواند به پوست نفوذ کند. بنابراین اورانیومی که خارج از بدن باشد، نمی‌تواند به اندازه اورانیوم داخل بدن مضر و خطرناک باشد. اگر اورانیوم به بدن وارد شود، ممکن است موجب سرطان شده یا به کلیه‌ها آسیب برساند.
منبع:http://daneshnameh.roshd.ir

غنی سازی در دانش هسته ایی یعنی تولید اورانیومی که دارای درصد بالایی از ایزوتوپ U۲۳۵ باشد. اورانیوم مورد استفاده در راکتورهای اتمی باید به حدی غنی شود که حاوی ۲ تا ۳ درصد اورانیوم ۲۳۵ باشد، در حالی که اورانیومی که در ساخت بمب اتمی بکار میرود حداقل باید حاوی ۹۰ درصد اورانیوم ۲۳۵ باشد. برای به دست آوردن اورانیوم غنی شده به دستگاههای احتیاج داریم که "سانتریفوژ" نام دارد.
سانتریفوژ دستگاهی استوانه ایی شکل است که با سرعت بسیار زیاد حول محور خود می چرخد. هنگامی که گاز هگزا فلوئورید اورانیوم به داخل این سیلندر تزریق شود نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش آن باعث می شود که مولکولهای سبکتری که حاوی اورانیوم ۲۳۵ است در مرکز سیلندر متمرکز شوند و مولکولهای سنگینتری که حاوی اورانیوم ۲۳۸ هستند در پایین سیلندر انباشته شوند.
اورانیوم ۲۳۵ غنی شده ای که از این طریق بدست می آید سپس به داخل سانتریفوژ دیگری دمیده میشود تا درجه خلوص آن باز هم بالاتر رود. این عمل بارها و بارها توسط سانتریفوژهای متعددی که بطور سری به یکدیگر متصل میشوند تکرار میشود تا جایی که اورانیوم ۲۳۵ با درصد خلوص مورد نیاز بدست آید.
آنچه که پس از جدا سازی اورانیوم ۲۳۵ باقی میماند به نام اورانیوم خالی یا فقیر شده شناخته می شود که اساسا از اورانیوم ۲۳۸ تشکیل یافته است. اورانیوم خالی فلز بسیار سنگینی است که اندکی خاصیت رادیو اکتیویته دارد و در ساخت گلوله های توپ ضد زره پوش و اجزای برخی جنگ افزار ها کاربرد دارد. این فرایند در ایران در کارخانه نطنز انجام می شود.
●در نطنز چه می گذرد؟
كارخانه نطنز از دو بخش شامل كارخانه آزمایشگاهی غنی سازی اورانیوم و كارخانه صنعتی غنی سازی اورانیوم تشكیل شده است. در كارخانه آزمایشگاهی مطابق گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، شش مجموعه ۱۶۴ تایی از ماشین سانتریفیوژ در نظر گرفته شده است. برای ایجاد كارخانه صنعتی غنی سازی اورانیوم باید ۵۴ هزار ماشین سانتریفیوژ وجود داشته باشد
در مهرماه ۱۳۸۲ بر اساس توافقنامه سعدآباد، تهران متعهد شد كه غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق در بیاورد، و علیرغم این كه بیش از ۱۰۰ماشین سانتریفیوژ در نطنز وجود داشت ولی صرفا ۱۰ ماشین سانتریفیوژ به هم متصل و روی آنها تست انجام و اورانیوم تا ۲/۱ درصد غنی شده بود.اما ایران در اسفند سال ۱۳۸۴ اعلام كرد كه فرآیند تحقیق و توسعه هسته‌ای را در نطنز آغاز خواهد كرد.
این فرایند در نطنز دو مرحله دارد. مرحله اول نصب ماشین‌های سانتریفیوژ جدید در نطنز برای این كه تعداد ماشین‌های سانتریفیوژ آماده به كار در نطنز به ۱۶۴ برسد و مرحله دوم تست این ماشین‌ها یعنی انجام عملیات غنی سازی با استفاده از تزریق گاز هگزافلوراید اورانیوم است.ایران هم اکنون توانسته است یك مجموعه ۱۶۴ تایی از ماشین‌های سانتریفیوژ را به هم متصل و با تزریق گاز روی آنها تست انجام دهد و اورانیوم را تا مقدار ۵/۳ درصد برای تهیه سوخت نیروگاه‌های آب سبك غنی كند.
یک کارشناس اتمی ایرانی به خبرگزاری نیمه رسمی فارس در ایران گفته است که برای تبدیل نطنز به یك موقعیت صنعتی، صرفا به عملیاتی به نام «باز تولید» reproduction احتیاج داریم كه مجموعه‌های ۱۶۴ تایی سانتریفیوژ را باز تولید كرده و كنار هم بگذاریم تا تعداد آنها به بیش از ۵۰ هزار تا برسد و یك كارخانه صنعتی داشته باشیم.

دكتر سعيدي در پاسخ به اين‌ پرسش كه چقدر پول بايد به روس‌ها پرداخت كنيم تا نيروگاه بوشهر راه بيفتد و تا الان چه قدر پول داده‌ايم؟ گفت:« درباره‌ي مقدار پولي كه داده شده است اجازه دهيد چيزي نگوييم چون محرمانه است، اما طبق توافق طرفين چه در قرارداد اصلي و نيز در اصلاحيه‌اي كه در 26 سپتامبر 2006 تنظيم شد، قرار شد روسيه نيروگاه را در وقت خود تحويل دهد.»

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، معاون امور بين‌الملل سازمان انرژي اتمي با بيان اينكه به دليل طولاني شدن مدت اين پروژه اين است كه شركت پيمانكار روسي نياز به يك نقدينگي بيشتر و پيش از موعد دارد كه طرف ايراني به آن پرداخت كند، تاكيد كرد:«هيچ توافقي تا به امروز امضاء نشده است كه ايران بايد ماهانه 25 ميليون دلار به روسيه بدهد. ما يك پرداخت بر اساس قرارداد داريم كه هميشه هم انجام گرفته است. »

وي گفت:«درخواست شركت پيمانكار پرداخت مبالغي پيش از موعد است و تيم مذاكره‌اي كه به تهران آمده اين مساله را دنبال مي‌كند.»

معاون سازمان انرژي اتمي در خصوص زمان ارسال سوخت نيروگاه بوشهر نيز گفت:«اميدواريم دولت روسيه زودتر تصميم خودش را بگيرد و در آينده نزديك سوخت را به كشور ارسال كند.»

محمد سعيدي، معاون امور بين‌الملل و برنامه‌ريزي سازمان انرژي اتمي، در ادامه به تشريح چگونگي پيشرفت مرحله به مرحله كشورمان تا توليد صنعتي سوخت هسته‌يي پرداخت.

عضو تيم مذاكره كننده‌ي هسته‌يي‌ كشورمان در پاسخ به اين‌ پرسش كه آيا با توليد صنعتي سوخت هسته‌يي از موضع قوي‌تري در مذاكرات برخوردار مي‌شويم؟، گفت:«زماني كه ما غني سازي را نداشتيم در مذاكرات يك وضعيت، زماني كه پايلوت را راه انداختيم يك وضعيت و الان كه وارد مرحله صنعتي شديم، طبيعتا موقعيت ما نسبت به گذشته برتر خواهد بود.»

وي در پاسخ به اين سوال كه توليد صنعتي سوخت هسته‌يي به چه معناست؟ گفت:« در غني سازي اورانيوم سه مرحله مشخص داريم. يك مرحله اين است كه بايد بين 10 تا 20 دستگاه را مكانيكي و با مواد اورانيوم تست كنيم، در اين مرحله بايد به دو سوال پاسخ دهيم كه اساسا دستگاه‌ها و تجهيزاتي كه طراحي و ساخته شده است، جوابگوي غني سازي اورانيوم هست يا خير؛ يعني آيا اين دستگاه‌ها به 64 هزار دور رسيده است يا نه و آيا در دور64 هزارم با ثبات هست يا خير.»

وي ادامه داد:« اين دستگاه‌ها در بعد شيميايي بايد به گونه‌اي پايدار و با ثبات كار كنند كه تغييري در مكانيزم مواد اورانيوم صورت نگيرد تا بتوانيم UF6 غني نشده را در مراحل مختلف غني سازي كنيم.»

سعيدي گفت:« اين مراحل اتفاقي است كه قبل از فروردين سال گذشته صورت گرفت. ايران در دي ماه و بهمن 84 اين تست را تحت نظارت آژانس انجام داد.»

وي ادامه داد:« بعد از اينكه مشخص شد، دستگاه‌هاي سانتريفيوژ درست كار مي‌كنند و مي‌توانند اورانيوم را غني كنند، بايد يك زنجيره‌ي پايه را ايجاد كنيم؛ چرا كه مهم است دستگاه‌ها با يكديگر بتوانند كار كنند. ايران از 5 اسفند 84 كارهاي مربوط به ايجاد يك زنجيره پايدار 164 تايي را آغاز كرد. در فروردين 85 براي اولين بار توانستيم با يك زنجيره‌اي كه ايجاد كرده‌ بوديم، اولين محصول اورانيوم غني شده را دريافت كنيم. البته قبلا هم اين كار صورت گرفته بود، اما اينكه با يك زنجيره 164 تايي صورت گيرد، از اهميت زيادي براي ما برخوردار بود.»

وي افزود:« اين محصول غنايي 5/3 تا 5 درصد را داشت و توانستيم در ماه‌هاي مي و ژوئن،( ارديبهشت و خرداد‌ماه) غناي 5/3 درصدي را تثبيت كنيم كه در گزارش مدير كل آژانس، غني سازي 5/3 درصد تاييد شد.»

معاون سازمان انرژي اتمي با اشاره به ايجاد دومين زنجيره‌ي 164تايي در مهرماه سال گذشته اظهار داشت:« در آن مرحله هم ما تست‌هايي را انجام داديم تا مطمئن شويم در مرحله بعدي كه مرحله صنعتي است، يك توالي و زنجيره‌ي منطقي داشته باشيم.»

وي گفت:« در مرحله صنعتي چون با انبوهي از دستگاه‌هاي سانتريفيوژ مواجه هستيم، نمي‌توانيم تست‌هاي اوليه را انجام دهيم، لذا نياز داشتيم تا در حدود يك سال تست‌هاي مكانيكي و مواد را انجام دهيم و بر روي شكل بندي و تركيب بندي دستگاه‌ها خوب كار كنيم و سپس به سمت صنعتي شدن روند را انتقال دهيم.»

وي در پاسخ به اين سوال كه اين همان مقطعي است كه كارشناسان خارجي معتقد بودند، ايران از 164 تايي اول به دوم نخواهد رسيد؛ چرا كه همزمان اين دو زنجيره با هم امكان ندارد و همه چيز منفجر مي‌شود؟ گفت:« در واقع چند ماهي كار ما بر روي اين مساله متمركز شده بود كه دوستان ما توانستند، نتايج خيلي خوبي را به دست آورند.»

سعيدي اظهار داشت:« طولاني شدن اين مدت زمان منطقي است.متخصصان ما با هيچ كارشناس خارجي در ارتباط نيستند و هر چه هست مهندسي معكوس است كه بايد خودمان انجام دهيم.»

وي ادامه داد:« در6 ماه دوم سال 85 كارها به صورت سه شيفت انجام مي‌گرفت تا معادلات و مجهولاتي كه براي رفتن به مرحله صنعتي نياز داريم را حل كنيم.»

عضو تيم مذاكره كننده‌ي هسته‌يي كشورمان با بيان اين‌كه عبور از دو زنجيره‌ي 164 تايي سانتريفيوژ وارد شدن به مرحله صنعتي است، ابراز عقيده كرد:« مقوله‌اي به نام نيمه صنعتي نداريم. وقتي از مرحله‌ي پايلوت ( كه به گفته سعيدي دو زنجيره 164 تايي است) عبور مي‌كنيم تاسيسات زير بنايي كه ايجاد مي‌شود براي توليد و نصب انبوه دستگاه‌هاي سانتريفيوژ است و ميزان گسترش و توسعه دستگاه‌ها به توان آن كشور بر مي‌گردد و در اين حد ديگر با مواد اورانيوم آزمايشگاهي سر و كار نداريم بلكه با توليد صنعتي سر و كار داريم.»

وي در پاسخ به اين پرسش ‌كه برخي معتقدند كه مرحله نيمه صنعتي حد 2 تا 3 هزار دستگاه سانتريفيوژ است و مرحله‌ي صنعتي وقتي است كه اين تعداد به بيش از 50 هزار سانتريفيوژ برسد؟ گفت: « اينكه اين اعداد از كجا آمد، خيلي براي من قابل فهم نيست. در اين روند فقط حد و ظرفيت توليد ما متفاوت است. 50 هزار دستگاه سانتريفيوژ يك ظرفيت، 10 هزار دستگاه هم ظرفيت ديگري را رقم مي‌زند؛ اما اين به معني آن نيست كه 10 هزار تا صنعتي نيست و‌ 50 هزار تا صنعتي است.»

معاون سازمان انرژي اتمي در خصوص چينش دستگاه‌هاي سانتريفيوژي گفت:« چينش دستگاه‌هاي سانتريفيوژ تاثير خاصي ندارد و فقط ممكن است در توليد انبوه مواد اورانيوم تاثير بگذارد. در حال حاضر در دنيا در سيستم‌هاي غني سازي از طريق سانتريفيوژي، يك شيوه‌ي معمول وجود دارد كه ما هم از آن سيستم پيروي مي‌كنيم.»

سعيدي در خصوص اين‌كه آيا اورانيوم با غناي بيشتر و حجم كمتر مي‌تواند، معادل اورانيوم با غناي كمتر و حجم بيشتر باشد؛ يعني به جاي افزايش تعداد سانتريفيوژها مراحل غني سازي را افزايش داد، تاكيد كرد: « اولا ما نيازي به اين مرحله نداريم، همچنين طبق توافقات‌مان با آژانس گفته‌ايم كه حد غني سازي‌ ما تا 5 درصد است.»

وي در پاسخ به اين پرسش ‌كه اما غني سازي تا 20 درصد صلح‌آميز و براي استفاده در رآكتور‌هاست گفت:« البته غني سازي تا 9/19 درصد حق كشورهاست و مي‌توان در راكتورهاي آب سبك اين سوخت را استفاده كرد، اما در حال حاضر ما نيازي به اين ميزان غني سازي نداريم.»

وي ادامه داد:« بر اساس آن چيزي كه رسما به آژانس اعلام كرديم، تاسيسات نطنز عمدتا براي توليد اورانيوم تا غناي 5 درصد كه براي مصارف راكتورهاي قدرت آب سبك است، مي‌باشد.»

به گزارش ايسنا، سعيدي در ادامه در خصوص انتقال 9 تن گاز UF6 در اسفندماه سال گذشته از تاسيسات اصفهان به نطنز و اين‌كه آيا در اين مدت غير از اين 9 تن مواد ديگري هم انتقال داده شده است گفت:« اجازه دهيد من وارد اين مقوله نشوم. چرا كه يكي از مشكلات ما با آژانس به بيرون درز كردن اطلاعات محرمانه كشورها به ويژه ايران است. در حال حاضر ژاپن روزانه غني سازي را انجام مي‌دهد، اما هيچ وقت مطلع نمي‌شويد كه چه مقدار مواد از تاسيسات يو. سي. اف ‌شان به تاسيسات غني سازي‌شان منتقل مي‌شود. متاسفانه اطلاعات محرمانه ايران به راحتي در اختيار رسانه‌ها قرار مي‌گيرد. بنابراين ما هيچ وقت اعلام نكرديم كه 9 تن و يا مقدار ديگري را از اصفهان به جاي ديگري انتقال داده‌ايم.»

وي گفت:« توليد 270 تن گاز هگزافلورايد اورانيوم رسما به آژانس اعلام شده است و اين 270 تن در تاسيسات اصفهان توليد مي‌شود.»

وي در خصوص كيفيت هگزافلورايد اورانيوم توليدي در كشور نيز گفت:« در ابتدا درباره‌ي آبشار 164 تايي اول هم اعلام مي‌شد كه ايران اصلا به تكنولوژي غني سازي دست پيدا نكرده است و اغراق مي‌كند و يا ماده UF6 كه در يو. سي. اف اصفهان توليد مي‌شود، قابليت غني شدن را ندارد. در يكي دو روز گذشته نيز دوباره برخي رسانه‌هاي غربي اين سوالات و ابهامات را مطرح كردند كه آيا ايران به توانمندي نصب بيش از يك پايلوت رسيده است و آيا ايران از UF6 اصفهان استفاده مي‌كند و يا از ماده‌ي ديگري.»

وي افزود:« معتقدم قضاوت برخي رسانه‌ها كمي زود است و بايد اجازه دهند بازرسان آژانس در نطنز حضور پيدا كنند و گزارشاتشان را به مدير كل آژانس ارايه دهند.»

وي در خصوص برخي اخبار مبني بر اين‌كه دو بازرس آژانس به ايران آمده‌اند گفت:« هفته گذشته بازرسان در نطنز حضور داشتند، اما در يكي دو روز گذشته خير. بازرسي آژانس طبق بازرسي‌هاي معمول و در چارچوب پادمان انجام مي‌گيرد.»

معاون سازمان انرژي اتمي در خصوص كيفيت UF6 توليد شده در تاسيسات يو. سي. اف اصفهان نيز گفت:« در زنجيره‌هايي كه در پايلوت نصب هستند و غني سازي انجام مي‌داديم از مواد UF6 اصفهان استفاده مي‌شد و در مرحله جديد (صنعتي) تماما از مواد توليد شده در اصفهان نيز استفاده مي‌كنيم.»

وي در پاسخ به اين‌كه چقدر بايد UF6 براي توليد صنعتي سوخت توليد شود گفت:« بستگي به تعداد دستگاه‌هاي سانتريفيوژ و نياز ما دارد. »

سعيدي در پاسخ به اين سوال كه با 3000 دستگاه سانتريفيوژ چه مقدار مي‌توان سوخت هسته‌يي توليد كرد، با بيان اينكه اجازه دهيد وارد اين بحث نشويم توضيح داد: «به نظر من اين عدد گمراه كننده است و نمي‌دانم چه كسي آن را سر زبان‌ها انداخت، اما عددي است كه مبناي علمي و منطقي ندارد.»

وي گفت:« ما يك برنامه‌اي داريم كه طبق آن جلو مي‌رويم و رسما به آژانس هم اعلام شده است.»

به گزارش ايسنا،‌مهندس آقازاده سال گذشته در مراسم جشن هسته‌يي در 22 فروردين در مشهد از نصب 3000 دستگاه سانتريفيوژ تا پايان سال 85 خبر داده بود.

سعيدي در پاسخ به اين كه چقدر طول مي‌كشد تا به تعدادي دو برابر معادل دستگاه‌هاي نصب شده فعلي در نطنز برسيم گفت:« ما برنامه‌اي را تنظيم كرده‌ايم كه بخشي از آن با آژانس مرور شده است و الان در مرحله‌ي توليد صنعتي طبق آن برنامه جلو مي‌رويم.»

وي در پاسخ به اين‌كه براي توليد سوخت يكسال نيروگاهي مثل نيروگاه بوشهر چند دستگاه بايد كار كند، آِيا 50 هزار دستگاه عدد لازم براي اين كار است؟، گفت: «معمولا و با نوع دستگاه‌هاي سانتريفيوژي كه ما استفاده مي‌كنيم بايد همين عدد باشد، همان عددي كه آقاي آقازاده اعلام كردند، عدد قابل قبولي است براي توليد سوخت يك نيروگاه هزار مگاواتي.»

وي ادامه داد: «البته مي‌توان با افزايش كارآمدي دستگاه‌هاي سانتريفيوژ در مدت كمتري اين نياز را تامين كرد.»

سعيدي در پاسخ به اين‌ سوال كه ظاهرا سانتريفيوژ‌هاي P2 مدنظر ايران قرار ندارد، با تاييد اين مطلب گفت:« در دنيا كشورهاي مثل روسيه با سيستم سانتريفيوژي فعاليت مي‌كنند، آمريكا ديفيوژن و سانتريفيوژ را همزمان انجام مي‌دهد. فرانسه عمدتا از ديفيوژن گازي استفاده مي‌كند و هلند، آلمان و انگلستان در شركت "يورنكو" با روش سانتريفيوژ كار مي‌كنند. البته بيشتر اين كشورها سعي دارند براي توليد بيشتر روش سانتريفيوژي‌ را دنبال كنند.»

وي در پاسخ به اين‌ پرسش كه آيا دستگاه‌هاي سانتريفيوژي ايران با دستگاه‌هاي آمريكا متفاوت است؟ گفت: «در حال حاضر مي‌توان گفت 4 يا 5 نسل سانتريفيوژ داريم. اين دستگاه‌ها از نظر ظرفيت توليد و حجمي كه مورد نياز شركت‌هاست، متفاوتند.»

وي ادامه داد: «الان در دنيا دستگاه‌هاي سانتريفيوژ با ارتفاع چهار متر مورد استفاده است تا حجم توليد افزايش يابد.»

سعيدي درباره مشكلات زيست محيطي و پسماند‌هاي سوخت هسته‌يي نيز گفت:«اولا ريسك انرژي هسته‌يي با توجه به وضعيت ايمني كه دارد و به لحاظ فني و بين‌المللي به صفر رسيده است. در كنفرانس پاريس كه درباره‌ي انرژي هسته‌يي بود، اكثر كشورهاي صنعتي نسبت به اينكه برنامه ساخت نيروگاه‌هاي هسته‌يي در دستور كارشان قرار ندارد، اشاره‌اي نكردند.»

معاون سازمان انرژي اتمي گفت:« ايران مشكلات كشورهاي اروپايي را به لحاظ محدوديت سرزميني براي دفن زباله را ندارد، ما در ايران به دليل وسعت سرزمين مي‌توانيم، زباله‌ها را تا عمق 400 متري زمين دفن كنيم.»

وي كه با برنامه كنكاش شبكه جهاني جام‌جم گفت‌وگو مي‌كرد، در پاسخ به اين‌كه آيا اين مساله به منابع زير زميني ما آسيب نمي‌رساند؟ گفت:«ما در برنامه‌اي كه داريم اگر پسماندي در آينده داشته باشيم، از مكان‌هايي كه اورانيوم در عمق 370 متري استخراج مي‌كنيم، زباله‌ها را در همانجا دفن مي‌كنيم.»